Vafasamar aðferðir í kosningabaráttu

Vafasamar aðferðir í kosningabaráttu

betri valkostNú er rifjað upp í netheimum að í byrjun mars 2012 var sett á laggirnar á Facebooksíða sem hét Betri valkost á Bessastaði; sjá umfjöllun Viðskiptablaðsins hér. Þar er m.a. greint frá því að margir hafi verið skráðir í hópinn á síðunni að þeim forspurðum. Herdís Þorgeirsdóttir var í hópi þeirra sem var skráð þarna inn án þess að leitað væri eftir samþykki hennar en nafn hennar   sem  hugsanlegs frambjóðanda hafði verið  í umræðunni. Á síðunni voru óformlegar vinsældakannanir og margir létu í ljósi skoðanir um mögulega frambjóðendur, oft gáleysislega en einnig á rætinn og lítilsvirðandi hátt. Þarna fengu menn smjörþefinn af því sem koma skyldi ef til framboðs kæmi.   Síðunni um “Betri valkost á Bessastöðum” var lokað um leið og  kosningabaráttan var komin í gang enda kom fljótlega í ljós að hér var stuðningsfólk eins frambjóðanda að verki og stofnun síðunnar virtist liður í fyrirhuguðu framboði. Stjórnendur síðunnar (sjá meðfylgjandi mynd) voru enda yfirlýstir stuðningsmenn framboðs Þóru Arnórsdóttur í kosningunum.

Svala Jónsdóttir einn aðstandenda hópsins um “Betri valkost á Bessastaði”, þá starfsmaður á lögfræðiskrifstofu í Reykjavík,  hafði samband við Herdísi 8.  mars 2012 og sagðist hafa stofnað þennan hóp á Facebook. Hún spurði  hvort Herdís vildi taka þátt í skoðanakönnun þar sem teflt væri fram nöfnum einstaklinga sem höfðu verið í umræðunni í sambandi við hugsanlega forsetaframbjóðendur.  Hún sagðist vera kanna hug þeirra sem mældust hafa fylgi samkvæmt óformlegum skoðanakönnunum á þessari síðu. Enginn yrði hafður með í könnun sem ekki vildi þar vera. Herdís kvaðst ekki vilja vera með í slíkri könnun og hefði það ekkert að gera með áform hennar. Hún vildi einfaldlega ekki taka þátt í könnun á þessu stigi  með þessum aðilum enda borðleggjandi að sá aðili sem  Svala studdi, og kom vel í ljós þegar kosningabarátta var formlega hafin, var með öflugt forskot, landsþekkt vegna stöðu sinnar hjá Ríkissjónvarpinu  í Kastljósinu oft í viku og í þættinum Útsvari á hverjum föstudegi (þar til rúmri viku eða hálfum mánuði áður en framboð hennar var kynnt). Aðstandendur síðunnar notuðu það síðan gegn Herdísi að hafa ekki viljað vera með í skoðunkönnun sem þeir stóðu að. Var þá þegar ljóst að þetta var ekki óvilhallur hópur, enda fór Svala Jónsdóttir, sem og fleiri stjórnendur síðunnar, mikinn á Facabook í aðdraganda kosninganna og voru sum óspör í rætnum athugasemdum í garð framboðs Herdísar, sem þeir virtist standa sérstakur stuggur af þrátt fyrir að fylgi mældist lítið í skoðanakönnunum.

Það var yfirlýst markmið þessa hóps að koma með mótframboð gegn Ólafi Ragnari Grímssyni enda ljóst eins og Egill Helgason bendir hér á að forsetinn átti öfluga andstæðinga í röðum Samfylkingar og Vinstri Grænna í kjölfar þess að hann vísaði í tvígang Icesave samningnum í þjóðaratkvæðagreiðslu. Herdís var ekki í hópi andstæðinga sitjandi forseta þótt hún færi í framboð. Eins og fram kom í málflutningi hennar í kosningabaráttunni kvað hún hann að ýmsu leyti hafa verið framúrskarandi forseta, ekki síst í ljósi þess að hann virkjaði 26. grein Stjórnarskrárinnar í þágu beins lýðræðis og  stóð sig mjög vel í að verja hagsmuni Íslendinga á alþjóðavettavangi í kjölfar Icesave. Herdís Þorgeirsdóttir var einna fyrst til að vara við samningum um Icesave í grein í Fréttablaðinu 20. júní 2009, löngu áður en málið kom inn á borð Forseta Íslands  enda svaraði hún því aðspurð í kosningabaráttunni að hún myndi einnig hafa vísað Icesave í þjóðaratkvæði.

Forsetakosningarnar 2012 voru hápólítískar kosningar þar sem stjórnmálaflokkar fylktu liði að baki tveimur frambjóðendum; sitjandi forseta annars vegar og Þóru Arnórsdóttur hins vegar. Á þetta benti hinn ágæti fjölmiðlamaður Egill Helgason í skrifum sínum. Hann velti einnig fyrir sér frammistöðu fjölmiðla í þessu samhengi: “Maður hefði haldið að Herdís Þorgeirsdóttir ætti að geta haft meira fylgi, en fjölmiðlarnir hafa að mestu sniðgengið hana. Hún virðist ekki eiga mikið innhlaup þar. En það er greinilega mikil þekking á fjölmiðlum og almannatengslum samankomin í framboði Þóru. Herferðin þar sem undirskriftum var safnað um síðustu helgi bar vott um það – má í rauninni segja að þá hafi aðrir sem voru í framboðshugleiðingum verið hræddir burt”.

Það var nokkuð ljóst frá byrjun að fjölmiðlar voru hlutdrægir í kosningabaráttunni, kom strax í ljós í umfjöllun DV og nærmyndum, sem þeir birtu af frambjóðendum. Í nærmynd um Herdísi var samantekt á neikvæðum ummælum sem höfð voru eftir nafnleysingjum. Þegar Herdís tilkynnti um framboðið sat á fremsta bekk fréttamaður RUV sem var í stuðningsmannaliði eins frambjóðandans ásamt öðrum fréttamanni sem einnig var í sama stuðningsliði. Það var ljóst að baráttan yrði fyrir margra hluta sakir ekki sanngjörn, sér í lagi þar sem aðal keppinautur sitjandi forseta kom beint af vettvangi Ríkisútvarpsins, ein vinsælasta sjónvarpskona landsins, sem naut þess forskots að vera á skjá í sjónvarpi allra landsmanna þar til nokkrum dögum áður en hún kynnti framboð sitt. Hún hafði verið í Kastljósinu, helsta fréttatengda þætti sjónvarpsins og Útsvari. Margir starfsmenn útvarps og sjónvarps lágu ekki á skoðunum sínum og stuðningi við hana. Sakir þessa var ljóst að önnur framboð gátu vart treyst því að umræðan yrði málefnaleg og lýðræðisleg á vettvangi Ríkisútvarpsins. Sjá hér. Í framvindunni var ofangreint sjónarmið staðreynt.

Ari Trausti Guðmundsson forsetaframbjóðandi skýrði frá því opinberlega þegar leið á kosningabaráttuna að haft hefði verið samband við hann og hann verið beðinn að draga framboð sitt til baka. Sjálf lét Herdís ógert að segja frá miður ánægjulegu símtali sem aðila nákomnum henni barst í upphafi kosningabaráttunnar eftir að fyrstu skoðanakannanir sýndu lágt fylgi við aðra en sitjandi forseta og framboð Þóru.

Í lok maí fékk Herdís send símaskilaboð frá  manni sem starfar á auglýsingastofu. Herdís svaraði ekki skilaboðum mannsins en taldi að hann myndi hafa samband við kosningastjóra hennar ef erindið væri brýnt. Hann hringdi síðar í aðila henni nákominn, sem hann er kunnugur sjálfur. Benti hann á að Herdís mældist það lág í skoðanakönnunum að best væri fyrir hana að draga framboð sitt til baka ella  yrði henni “stútað” með rógsherferð, (“ef hún hættir núna getur hún komist hjá því að vera stútað“); menn væru á launum og  þetta stefndi í ógeð; (“Betra að hætta núna áður en þetta stefnir í ógeð”); staðan væri “game over” fyrir Herdísi. Þetta sagði hann í símtalinu og var skráð eftir honum. Maður þessi sagði í lok kosningabaráttunnar á FB síðu sinni hinn 29. júní 2012 eftir sjónvarpsþátt með frambjóðendum á RÚV:

Sem einn umsjónaraðili auglýsinga fyrir Þóru Arnórsdóttur vil ég segja: Ummæli Ólafs Ragnars Grímssonar um fjármál framboðsins, umfang auglýsinga og uppruna framlaga til þess eru viðurstyggð. Óhróður, vísvitandi lygi, rógburður og óblandað ógeð. Ég tek fram að ég starfaði við framboð Ólafs Ragnars Grímssonar 1996 og hafði aðgang að gögnum um fjármögnun þess. Þetta er hreinn og óblandaður óheiðarleiki.

þorvaldur sverrisson 2

 

 

 

 

 

 

Hér fjallar Egill Helgason um þessa vefsíðu 10. apríl 2012.

Hér fjallar Egill um að fjölmiðlar hafi sniðgengið Herdísi Þorgeirsdóttur. Hún virðist ekki eiga mikið innhlaup þar.

Hér fjallar Egill Helgason um skoðanakönnun hópsins sem stóð að síðunni um “Betri valkost á Bessastaði”.

Laugardagur 24.03.2012 – 16:01 – Ummæli (32)

Könnun á forsetaefnum

Hópur sem er að leita að frambjóðanda gegn Ólafi Ragnari Grímssyni lét Capacent gera könnun á forsetaefnum fyrir sig. Niðurstðurnar munu vera svohljóðandi.

Ólafur Ragnar trónir langefstur – þó ekki með nema 33,9 prósent.

Í öðru sæti er Þóra Arnórsdóttir, hún er með 14,5 prósent.

Elín Hirst kemur í þriðja sæti með 7,8 prósent

Salvör Nordal er með 7,3 prósent.

Páll Skúlason með 7,0 prósent.

Steán Jón Hafstein með 6 prósent.

Og Þórólfur Árnason með 5,1 prósent og Ari Trausti Guðmundsson með 5 prósent.

Svarhlutfallið var 62,8 prósent – það vekur athygli – en úrtakið var 1346 manns.

http://eyjan.pressan.is/silfuregils/2012/04/13/fjolmidlaslagur/?fb_comment_id=fbc_10150679636851896_23259852_10150680372331896#f246ffb0f

Egill Helgason 10. apríl 2012

Þriðjudagur 10.04.2012 – 10:09 – Ummæli (197)

Forsetakosningarnar og Samfylkingin

Það er mikið deilt um það núna hvort framboð Þóru Arnórsdóttur sé á vegum Samfylkingarinnar eða Evrópusinna. Einum þeirra sem hefur haldið þessu fram, Páli Vilhjálmssyni, er úthúðað á internetinu eins og hann sé fábjáni eða þaðan af verra. Það lýsir miklu óþoli – og er áhyggjuefni.

Framboðið er ekki á vegum Samfylkingarinnar eða stjórnarflokkanna – en það á upptök sín þar. Fólk úr Samfylkingunni hefur í langan tíma verið í dauðaleit að kandídat sem gæti fellt Ólaf Ragnar, það var mikið þrýst á Rögnu Árnadóttur að fara í framboð, hún kærði sig ekki um það á endanum.  Svo var stofnuð vefsíða þar sem voru tilnefndir kandídatar og loks var efnt til skoðanakönnunar. Niðurstaðan í þessu var að Þóra væri sterkasti kandídatinn.

Að baki þessu ferli stóð fólk sem langflest er í Samfylkingunni og stuðningsliði ríkisstjórnarinnar. Það hefur svo gerst að Þóra hefur víðari tilhöfðun en bara inn í raðir stuðningsmanna stjórnarinnar – sem hvort sem er fer mjög fækkandi. Ef hún liti bara út eins og agent stjórnarflokkanna myndi hún seint geta náð fjöldafylgi.

Það er hins vegar ljóst að Samfylkingarfólk mun telja það mikinn sigur fyrir sig að fella Ólaf Ragnar Grímsson. Það leggur fæð á hann vegna synjunarinnar í Icesavemálinu – það var í raun hún sem gerði út um möguleika stjórnarinnar til að halda trausti og vinsældum. Það sér að mál sem flokkurinn hefur beitt sér sérstaklega fyrir eru að klúðrast, sérstaklega þó ESB aðildin. Það verður viss huggun að fá forseta sem er skaplegri en Ólafur Ragnar – en það vegur varla upp á móti á vonbrigðunum sem felast í því að stjórninni, með fyrsta forsætisráðherra Samfylkingarinnar, er að mistakast að gera þær stóru breytingar á samfélaginu sem kveðið var á um í stjórnarsáttmála, og því að fylgi flokksins er hrunið.

Staðreyndin er nú samt sú að í sögu lýðveldisins hefur skipt frekar litlu máli hver er forseti – nema sá sé tilbúinn að beita valdi sínu eins og Ólafur Ragnar hefur gert. Hann er umdeildur maður, Ólafur, en þó sá forseti sem fær langmest pláss í sögubókunum. Við erum að fara inn í forsetakosningar þar sem við vitum eiginlega ekki hvað við fáum yfir okkur, viljum við forseta sem beitir málskotsréttinum oft, sjaldan eða aldrei?

Og í hvaða málum þá?

Það er stóreinkennileg staða þegar kosið er í slíkt embætti að það velti í raun á geðslagi frambjóðandans hvernig hann beitir valdi sínu.

Stjórnarfundur EWLA í Brussel

Stjórnarfundur EWLA í Brussel

EWLA board meeting in Brussels 25 Nov.2012 012Frá stjórnarfundi Evrópusamtaka kvenlögfræðinga í Brussel, í nóvember 2012. Herdís Þorgeirsdóttir, forseti EWLA, kjörin 2009 og endurkjörin annað kjörtímabil 2011, fyrir miðju. Við hlið hennar til vinstri er prófessor Jackie Jones frá Bretlandi, ritari og til hægri er prófessor Regula Kägi-Diener, varaforseti EWLA, frá Sviss. Í EWLA eru bæði lögmenn, dómarar og akademikerar, lögfræðingar sem starfa í stjórnsýslu eða hjá fyrirtækjum. Samtökin eru einnig opin laganemum.

Endalaus barátta fyrir réttlæti –

Endalaus barátta fyrir réttlæti –

Lúthersk afstaða (birtist m.a. í Passíusálmunum): hlýðni við réttlátt yfirvald, óhlýðni við óréttlátt vald! Hallgrímur Pétursson var ekki eingöngu trúarskáld. Hann var svarinn andstæðingur valdníðslu og hroka.

hallgrímur péturssonFyrir rúmu ári flutti Obama ræðu í minningu Martin Luther King og talaði í anda hans um réttlæti andspænis græðgi og óeðlilegum völdum stórfyrirtækja í samfélögum sem vilja kenna sig við lýðræði . . . “Those with power and privilege will often decry any call for change as divisive. They’ll say any challenge to the existing arrangements are unwise and destabilizing. Dr. King understood that peace without justice was no peace at all.”

 

kingJafnvel eftir að Martin Luther King hafði fengið friðarverðlaun Nóbels var hann ofsóttur; rægður af aftaníossum valdsins. Rógurinn hafði áhrif á hans eigið fólk; fátækt blökkufólk sem átti allt undir breytingum, eins og Obama bendir á í ræðunni.

Án réttlætis er enginn friður – sjá ræðu hér.

Passíusálmarnir (27. sálmur (5))

Vei þeim dómara, er veit og sér,víst hvað um málið réttast er,vinnur það þó fyrir vinskap manns að víkja af götu sannleikans.

Fjórtán ára ófrísk eftir nauðgun  (dómur Mannréttindadómstóls Evrópu)

Fjórtán ára ófrísk eftir nauðgun (dómur Mannréttindadómstóls Evrópu)

Mannréttindadómstóll Evrópu komst í dag að þeirri niðurstöðu að pólsk yfirvöld hefðu brotið á rétti unglingsstúlku. Hún  hefði sætt ómannlegri og vanvirðandi meðferð þegar hún reyndi  að fara í fóstureyðingu en hún varð þunguð eftir nauðgun. Hún var 14 ára þegar henni var nauðgað.

Dómur þessi var kveðinn upp í deild og er því ekki endanlegur. Taldi dómstóllinn að brotið hefði verið  á rétti stúlkunnar til friðhelgi einkalífs síns og fjölskyldu þar sem hún hefði sætt þrýstingi og ofsóknum þegar hún reyndi að fara í fóstureyðingu og í annan stað vegna þess að gerðar hefðu verið opinberar persónulegar upplýsingar um hana. Enn fremur taldi dómstóllinn að brotið hefði verið á rétti hennar til frelsis og mannhelgi og hún hefði sætt ómannlegri og vanvirðandi meðferð.

Málavextir eru þeir að stúlkan (f. 1993) hafði orðið ófrísk í kjölfar nauðgunar og lenti í erfiðleikum þegar hún reyndi að komast í fóstureyðingu; ekki síst vegna óskýrs lagaramma og þess að læknar og hjúkrunarfólk frestuðu ákvörðun og hún varð fyrir ofsóknum. Dómstóllinn komst að þeirri niðurstöðu að stúlkunni hefðu verið gefnar misvísandi og villandi upplýsingar. Hún hefði ekki fengið hlutlæga, læknisfræðilega ráðgjöf. Sagði dómstóllinn að sú staðreynd að fóstureyðingar væru afar umdeildar í Póllandi leysti ekki starfsfólk sjúkrahúsa undan trúnaðarskyldu við þá sem leituðu til þeirra.

Stúlkan þurfti vottorð frá saksóknara um að henni hafi verið nauðgað til þess að hún ætti rétt á því að fá fóstrinu eytt. Í kjölfarið mætti hún margvíslegum hindrunum frá tveimur spítölum, sem hún leitaði til. Yfirlæknir annars spítalans sem er í Lúblin fór með stúlkuna til kaþólsks prests án þess að spyrja hana sjálfa hvort hún vildi hitta prestinn. Í ljós kom að presturinn hafði þegar fengið upplýsingar um ástand hennar og reyndi að fá hana ofan af því að fara í fóstureyðingu. Hann bað hana um farsímanúmerið hennar. Móðir hennar var síðan látin undirrita skjal þess efnis að hún væri þess meðvituð að aðgerðin gæti dregið dóttur hennar til dauða. Að endingu þvertók yfirlæknirinn fyrir að  fóstureyðing yrði framkvæmd „á hans deild“ þar sem aðgerðin gengi gegn trúarsannfæringu hans. Gaf spítalinn í kjölfarið út fréttatilkynningu að um að unga stúlkan fengi ekki fóstureyðingu þar. Blaðamönnum sem höfðu samband við spítalann voru gefnar upp persónulegar upplýsingar um stúlkuna. Fjöldi frétta og greina um mál hennar birtust í fjölmiðlum og mál hennar varð tilefni mikilla umræðna á netinu. Í kjölfarið fór stúlkan með móður sinni til Varsjár þar sem hún komst inn á spítala 3. júní 2008. Var henni tjáð þar að hún fengi fóstureyðingu á grundvelli vottorðs saksóknara um að þungunin væri tilkomin vegna nauðgunar og á grundvelli læknisvottorðs en að hún þyrfti að bíða í nokkra daga.

Á meðan fjórtán ára stúlkan beið eftir aðgerðinni tjáði læknir henni að spítalinn sætti miklum utanaðkomandi þrýstingi, fjölda tölvupósta hefði borist þar sem fyrirhuguð fóstureyðing væri fordæmd. Stúlkan fékk einnig sms skeyti frá kaþólska prestinum sem hún hafði hitt í Lúblín og frá ókunnugu fólk sem reyndi að sannfæra hana um að láta ekki framkvæma fóstureyðingu.

Vegna þrýstings á spítalanum og vanmáttar yfirgaf unga stúlkan spítalann 5. júní 2008 í fylgd móður sinnar. Mættu þær þá ofsóknum af hálfu andstæðinga fóstureyðinga og var í kjölfarið fylgt á lögreglustöð þar sem þær sættu yfirheyrslum í margar klukkustundir. Þann sama dag var lögreglunni tilkynnt um ákvörðun fjölskyldudómstóls í Lúblin um að stúlkunni yrði komið fyrir á unglingaheimili sem væri tímabundið úrræði á meðan málaferli stæðu yfir þar sem svipta ætti móður hennar forsjá vegna þess að hún væri að þrýsta á dóttur sína að fara í fóstureyðingu sem hún væri gegn vilja hennar sjálfrar. Lögreglan fór með ungu stúlkuna á unglingaheimili í Lúblin strax eftir yfirheyrslurnar. Daginn eftir var hún flutt á spítala vegna sárra verkja þar sem henni var haldið í viku. Vegna kvörtunar móðurinnar til heilbrigðisráðherra var að endingu heimilað að stúlkan gæti fengið fóstureyðingu í Gdansk sem er í 500 kílómetra fjarlægð frá heimili hennar í Lúblin og var henni komið þangað með leynd. Fóstureyðingin var framkvæmd 17. júní 2008. Réttarhöldum vegna kröfu um að móðirin yrði svipt forsjá var hætt í febrúar 2009 þegar stúlkan hafði borið vitni um að móðir hennar hefði ekki þvingað hana til að fara í fóstureyðinguna. Þá höfðu yfirvöld ákært stúlkuna  fyrir samræði við pilt undir lögaldri en sú ákæra dregin til baka nokkrum mánuðum  síðar. Saksókn gegn meintum nauðgara var einnig stöðvuð.

Mannréttindadómstóllinn rökstuddi niðurstöðu sína með því að læknisskoðun á stúlkunni, sem var aðeins fjórtán ára, hefði staðfest áverka sem renndu stoðum undir það að hún hefði sýnt líkamlegan mótþróa gegn ofbeldi; hún hefði verið flutt á spítala í viðkvæmu ástandi þar sem hún hefði sætt miklum þrýstingi af hálfu yfirlæknis sem hefði dregið hana á fund prests; bæði hún og móðir hennar hefðu sætt ofsóknum og verið lagðar í einelti; móður hennar hefði verið gert að undirrita samþykki þar sem hún varað var við því að aðgerðin gæti leitt til dauða dótturinnar án þess að nokkur rök væru leidd fyrir þeirri staðhæfingu að fóstureyðing í þessu tilviki væri lífshættuleg. Unga stúlkan hefði verið ofsótt og í stað þess að njóta verndar lögreglu hefði henni verið komið fyrir á unglingaheimili vegna ákvörðunar dómstóls. Þá taldi Mannréttindadómstóllinn það kornið sem fyllti mælinn að unga stúlkan skyldi hafa verið sótt til saka, ákærð um samræði við pilt undir lögaldri á sama tíma og vottorð saksóknara um að þungun hennar stafaði af nauðgun lá fyrir og hún sjálf var fórnarlamb kynferðislegs ofbeldis. Yfirvöld í Póllandi hefðu brugðist og á heildina litið hefði stúlkan sætt ómannlegri og vanvirðandi meðferð.

Mannréttindadómstóllinn taldi það sanngjarnar bætur að  pólska ríkið greidd stúlkunni 30 þúsund evrur og móður hennar 15 þúsund evrur í miskabætur og samtals 16 þúsund til beggja vegna málskostnaðar.

©herdis.is