Var með framsögu á alþjóðlegri ráðstefnu um stjórnskipulega vernd hópa sem eru berskjaldaðir fyrir fátækt, heilsuleysi eða vegna æsku eða elli. Ráðstefnan var haldin af Stjórnlagadómstól Chile í samvinnu við Feneyjanefnd, nefnd Evrópuráðsins um lýðræði með lögum dagana 4. -5. desember. Ráðstefnuna sóttu forsetar æðstu dómstóla Rómönsku Ameríku, þ.á m. Milliríkjadómstóls Ameríku sem er staðsettur í Costa Rica sem var settur á fót í kjölfar fullgildingar Mannréttindasáttmála Ameríkuríkja árið 1978. Í dómstólnum sitja sjö dómarar, sem hver um sig er tilnefndur og kosinn til sex ára í senn. Er það í höndum aðildarríkja mannréttindasáttmálans að kjósa dómara. Hver dómari má einungis vera endurkjörinn einu sinni.
Gerður var m.a. samanburður á dómaframkvæmd Milliríkjadómstóls Ameríku og Mannréttindadómstóls Evrópu. Kom í minn hlut að skýra frá dómaframkvæmd Mannréttindadómstóls Evrópu í málum barna og aldraðra.
Í Mannréttindasáttmála Ameríkuríkja, sem er yngri en Mannréttindasáttmáli Evrópu er sérstakt ákvæði um vernd barna. Slíku er ekki fyrir að fara í Mannréttindasáttmála Evrópu en samkvæmt dómaframkvæmd Mannréttindadómstóls Evrópu eru aðildaríkjunum 47 lagðar ríkar skyldur á herðar er kemur að vernd barna.