Klukkan er sjö og Eyjafjörðurinn skartar sínu fegursta. Er á leið til Húsavíkur og ætla að byrja daginn í lauginni þar.
Ég hef síðustu þrjá daga verið á hringferð um landið. Á leið minni til Patreksfjarðar kom ég við í sveitahótelinu á Bjarkalundi sem Kolbrún Pálsdóttir rekur. Hún segir það elsta sveitahótel landsins en þau munu fagna 65 ára afmæli þess um kosningahelgina. Brosmild benti hún á tíguleg Vaðalfjöllin með hinum sérkennilegu tindum en þeir ku vera hulduvættir sem haldi vernd yfir staðnum.
Kom til Patreksfjarðar að kvöldi dags 17. Júní eftir að hafa heilsað upp á Kleifabúann á Kleifaheiðinni í kvöldsólinni. Þetta er varða sem vegavinnumenn reistu 1947 og stendur á vesturbrún heiðarinnar á fjallveginum. Engan skyldi undra að einn helsti frumkvöðull nýstefnu módernismans, Jón úr Vör Jónsson, skuli hafa fengið innblástur af fjallasýninni umhverfis fjörðinn en þarna fæddist hann 1917.
Rafn sem rekur bakaríið og verslunina Albínu sagði mér að íbúum Patreksfjarðar hefði fækkað frá því að vera um 1100 fyrir nokkrum árum og væru nú um 600. Það voru brosmild andlit sem ég mætti alls staðar; á höfninni, í Fjölvali og hjá Víkingi og Hörpu sem reka Besta bitann á bensínstöðinni. Þau tóku nýverið við þeim rekstri og eru bjartsýn. Rúta full af ferðamönnum renndi í hlað og búðin fylltist á hálfri mínútu þegar ég kvaddi þau.
Í Þórsbergi á Tálknafirði hitti ég hóp af skemmtilegu fólki og ræddi við þau um heima og geima. Samgöngumálin brenna á þeim eins og vel flestum sem ég hitti á ferð minni um um Vestfirðina. Samgönguerfiðleikar bitna á heilbrigðisþjónustu og annarri þjónustu, segir þetta dugnaðarfólk.
Á Bíldudal er mikil veðursæld. Þar stendur minnismerki um skáldið Mugg, sem er höfundur barnasögunnar um Dimmalimm en mikil umsvif voru í Bíldudal í tíð föður hans, Péturs J. Thorsteinssonar og Ásthildar konu hans um 1900. Ég heimsótti íslenka kalkþörungarfélagið við höfnina á Bíldudal þar sem er fagurt útsýni yfir Arnarfjörðinn. Hitti marga starfsmenn verksmiðjunnar í hádeginu á veitingahúsinu Vegamótum og kíkti inn á Eaglafjord ferðaskrifstofuna. Friðbjörn Bjarnason á Litlu-Eyri tók vel á móti mér eftir hádegi. Hann sagði að Vigdís forseti hefði komið í sérstaka heimsókn til móður hans á Litlu-Eyri en hún ku vera eina alnafna Vigdísar Finnbogadóttur.
Á Hrafnseyri við Arnarfjörð var mikið um erlenda ferðamenn og ilmurinn af heimabakstrinum á veitingahúsinu sem er rekið í burstabænum barst langt út grasigróna brekkuna alþakkta sóleyjum þar sem minnismerkið um Jón forseta Sigurðsson stendur.
Ég kom við í Mjólkurárvirkjun í Arnarfirði og þáði kaffi hjá Steinari stöðvarstjóra og konu hans Nönnu en gestkomandi á staðnum var Bjarndís málari frá Ísafirði og Davíð. Aftur bar samgöngumálin á góma og ítrekuðu þau mikilvægi þess að gerð yrðu göng milli Arnarfjarðar og Dýrafjarðar.
Á Þingeyri heimsótti ég m.a. leiksskólann og ræddi við starfsfólk. Simbakaffi er notalegt kaffihús í fallega uppgerðu húsi. Kom við fólk á Flateyri, Suðureyri og í Bolungarvík áður en ég kom til Ísafjarðar þar sem ég hitti gesti á Edinborgarkaffi og var síðar um kvöldið á ferð um bæinn.
Á þriðjudeginum fór ég til Súðavíkur og síðar Hólmavíkur þar sem ég leit m.a. við í Galdrasetrinu á Hólmavík sem hefur mikið aðdráttarafl fyrir ferðamenn og ræddi við starfsmenn í Rækjuvinnslu Hólmatinds auk fleiri. Síðan lá leiðin til Hvammstanga þar sem ég átti fund með starfsmönnum Fæðingarorlofssjóðs en á Skagaströnd heimsótti ég starfsmenn Vinnumálastofnunar og marga fleiri. Því miður var þekktasti íbúi staðarins, Hallbjörn fjarverandi í Kántríbæ. Á Sauðárkróki kom ég við í aðal verslunarmiðstöðinni og ræddi við marga.
Á Siglufirði er iðandi líf og uppgangur við höfnina. Þar eru nokkur veitingahús og leit ég við í Hafnarkaffi við sem er rekið af Kristínu Sigurjónsdóttur og Birnu Lárusdóttur. Þar fékk ég ljúffenga fiskisúpu og rabbaði við konurnar sem sátu og drukku kvöldkaffið sitt á staðnum. Þar heita Ásdís Gunnlaugsdóttir, Vilborg Jóhannsdóttir og Helga Þórisdóttir. Ásdís sagði mér að hún væri móðir Kristínar, sem rekur staðinn og Herdísar Sigurjónsdóttur, bæjarfulltrúa í Mosfellsbæ en sú bæri sama Herdísarnafn og ég. Sigurjón faðir Herdísar og Kristínar er afkomandi Þorsteins Þorleifssonar og Herdísar Jónsdóttur frá Kjörvogi á Ströndum (langalangafa og langalangömmu minnar) en þar var Þorsteinn Þorleifsson kunnur maður á sínum tíma. Hann smíðaði fyrstu fæðingartangirnar og var draumspakur mjög. Móðir Þorsteins Þorleifssonar var Hjallalands-Helga og þar af leiðandi formóðir mín en hún var mikill hagyrðingur og samdi m.a.
„Litla jörp með lipran fót, labbar götu þvera, hún mun seinna á mannamót mig í söðli bera“.
(Segi frá ferðinni á fésbókarsíðu minni og þar birtast myndir).
