Fyrir framan verk Jóns Óskars í vinnustofu hans og Huldu Hákon í Vestmannaeyjum.
Hulda Hákon var leiðsögumaður minn en hún og Jón Óskar eru með vinnuaðstöðu og íbúð í Skvísusundi en svo er sund eitt kallað þar sem strákar hittu stúlkur eftir böll á árum áður. Þarna hafa þau haft aðstöðu í sextán ár og Hulda þekkir nánast allt og alla í Eyjum.
Við hófum daginn á heimsókn í Godthaab í Nöf, sem var stofnað 15. október 2001. Var þá hafin vinna við að gera upp húsnæði félagsins en þar hafði áður verið starfrækt saltfisk og skreiðarverkun til að gera allt klárt fyrir matvælaframleiðslu. Starfsmenn voru í upphafi um 20 en eru nú að nálgast 100 og unnið er úr 4000 tonnum af hráefni á ári. Harðfiskurinn sem þær framleiða er afar góður. Við ræddum við tvo af eigendunum Einar Bjarnason og Jón Svavarsson sem sýndu okkur fyrirtækið. Áttum síðan góða stund með starfsfólki í kaffihléi.
Með starfsstúlku í Godthaab í Nöf.
Hvar sem við fórum í Vestmanneyjum skynjar maður kraftinn, sjálfsbjargarviðleitnina og lífsgleðina. Pólskur starfsmaður á kaffihúsi sagði okkur að honum fyndist veturinn erfiður en svo lifnaði allt við þegar voraði.
Við fengum okkur kaffi í Skýlinu og hlustuðum á kliðinn í fýlnum sem er löngu sestur upp í klettinn. Skýlið er hlýlegur kaffistaður við höfnina þar sem N1 rekur bensínstöð. Eigandinn smyr sjálf samlokurnar og afgreiðir alla með bros á vör. En þarna koma margir á morgnana til að ræða landsins gagn og nauðsynjar. Sá sem er með myndavélina er félagi í mótórhjólasamtökum Vestmanneyinga, Drullusokkunum.
Við hittum fyrir nokkra reynda sjómenn fyrir utan Klett.
Það var gaman að heimsækja Skipalyftuna við höfnina en það blómlega fyrirtæki er fyrst og fremst plötusmiðja og véla- og renniverkstæði auk þess að halda úti lager og verslun með vörum tengdum sjósókn og veiðum. Hittum fyrir marga hressa starfsmenn og fengum hjá þeim kaffi.
Við gengum meðfram sjávarsíðunni í morgunsólinni á föstudag og skoðuðum minnismerkið á Þrælaeiði en árið 1904 komust Vestmannaeyjar í símasamband við umheiminn. Það er til marks um dugnað og sjálfsbjargarviðleitni Eyjamanna þegar Rit- og talsímafélag Vestmannaeyja dró þar sæstreng á land aðeins fimm árum eftir að Ísland tengdist umheiminum.
Herdís við bátinn Blátind VE 21 frá 1947
Við skoðuðum einnig bátinn Blátind VE 21 sem var smíðaður í Vestmannaeyjum 1947. Hann er smíðaður úr eik og nokkrir áhugamenn í Vestmananeyjum sem vilja varðveita gömul skip og báta hafa í hyggju að gera upp þennan fallega, gamla bát.
Það er mikilfenglegt að sjá stóru gámaskipin í höfninni og ljóst að það er mikill kraftur í Vestmannaeyjum. Við heimsóttum mörg fyrirtæki og verslanir í bænum og mættum alls staðar góðu og hlýlegu viðmóti.
Starfsmenn Skipalyftunnar.
Við fórum í sundlaugina í Brimhólalaut þar sem er búið að fjölga mjög heitu pottunum frá því að ég kom þarna síðast með strákinn minn á handboltamót. Þá heimsóttum við starfsfólk í Sparisjóðnum, endurskoðunarskrifstofu Deloitte, við fórum í Vöruval, sem er í skemmtilegu kúluhúsi og skoðuðum frábæra ljósmyndasýningu af Eyjum fyrir gos í kaffihúsinu Vinaminni.
